মানুহৰ দৰেই কুকুৰতো উফি হ’ব পাৰে। যদিও অস্বাভাৱিক নহয়, আপোনাৰ কুকুৰৰ ছালত এই ধৰণৰ ফ্লেকিং সাধাৰণতে কিবা এটা ঠিক নহয় বুলি সূচায়। কিছুমান সমস্যাৰ বাবে ছবিখন, তাতোকৈ গুৰুতৰ ৰোগ হ’ব পাৰে। “কেনিন উফিয়ে বিষ নকৰে, কিন্তু এই ফ্লেকিং তেতিয়া হয় যেতিয়া কিবা এটাই কুকুৰৰ ছালত বিৰক্তিকৰ বা প্ৰদাহ দিয়ে। ই প্ৰাণীটোৰ শৰীৰত কিবা এটা স্বাভাৱিক নহয় বুলি কোৱাৰ লক্ষণ”, ছালৰ ৰোগ আৰু এলাৰ্জ’লজীৰ বিশেষজ্ঞ পশু চিকিৎসক মাৰ্চিয়া লিমাই আলোকপাত কৰে। যদি আপুনি আপোনাৰ কুকুৰটোৰ উফি হোৱাটো পৰ্যবেক্ষণ কৰে তেন্তে তেওঁৰ স্বাস্থ্যৰ প্ৰতি সচেতন হোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ।

আটাইবোৰৰ পিছতো কুকুৰৰ উফিৰ কাৰণ কি?

কেনিন উফি দুটা ভিন্ন ধৰণে প্ৰকাশ পাব পাৰে: প্ৰাথমিক বা গৌণ। কুকুৰৰ চুলি সলনি কৰাটো এটা অতি সাধাৰণ পৰিস্থিতি আৰু এই নবীকৰণ প্ৰক্ৰিয়াত সামান্য ছিন্নভিন্ন হোৱাটো আনকি স্বাভাৱিক, কিন্তু চিন্তাৰ কোনো কথা নাই - ই প্ৰায়ে লক্ষ্যহীন হৈ পৰে। কিন্তু কুকুৰৰ ছালে আক্ৰমণকাৰীৰ সৈতে যুঁজিলে অধিক অতিৰঞ্জিতভাৱে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিব পাৰে, যিটো পশু চিকিৎসকে বুজাইছে: ছালত হঠাতে পৰিৱৰ্তন ঘটে, যিয়ে শেষত একেলগে বহু অংশত প্ৰভাৱ পেলায়। এইটো জীৱৰ দ্বাৰা পৃষ্ঠভাগৰ ঠাইত নতুনকৈ লোৱাৰ প্ৰচেষ্টা, আক্ৰমণকাৰীক আঁতৰাই পেলোৱা। ইয়াতেই প্ৰাথমিক কুকুৰৰ উফি গঠন হয়। ”যেতিয়া ৰ’দে ছালখন জ্বলাই দিয়ে, যেতিয়া শ্বাৱাৰত ভালদৰে ধুই নোলোৱা চাবোন ছালত লাগি থাকে তেতিয়া এনেকুৱা হয়।অঞ্চলত, বা আনকি যেতিয়া কোনো অণুজীৱই আঘাত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে”, মাৰ্চিয়াই সতৰ্ক কৰি দিয়ে।

আনহাতে, প্ৰণালীবদ্ধ ৰোগেও কুকুৰৰ উফিৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে, যাৰ ফলত সমস্যাটো গৌণভাৱে সৃষ্টি হয়। “জৰায়ু, প্ৰস্ৰাৱ, গেষ্ট্ৰাইটিছৰ সংক্ৰমণ, আনকি কেনিন এলাৰ্জীয়েও কুকুৰৰ উফিৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। এইবোৰ এনেকুৱা ৰোগ যিয়ে ছালখনক জনায় যে কোনো সমস্যা আছে আৰু সমগ্ৰ জীৱই ইয়াৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ সাজু হ’ব লাগিব”, তেওঁ বুজাই দিয়ে।

কুকুৰত উফি: সমস্যাটো কেনেকৈ চিনাক্ত কৰিব পাৰি?

কেতিয়া কুকুৰটোৰ উফি আছে, লক্ষ্য কৰাটো বৰ কঠিন নহয়। ছবিখনৰ প্ৰথম চিনটো হ’ল যেতিয়া টিউটৰে কুকুৰটোৰ শৰীৰৰ মাজেৰে কম্বল বা হাতখন পাৰ কৰি দিয়ে আৰু ছালৰ সৰু সৰু টুকুৰাবোৰ ঢিলা হ’বলৈ ধৰে, যেন কোনো ধৰণৰ আটা বা টালক। অৰ্থাৎ কেনিন উফি মানুহৰ উফিৰ লগত বহুত মিল আছে। যিহেতু এইটো এটা ৰোগ সাধাৰণতে বহুত খজুৱতি হয়, গতিকে কোনো চিকিৎসা নাথাকিলে কুকুৰটোৰ শৰীৰত উফি আৰু ঘা হোৱাটো সাধাৰণ কথা। এই একেবোৰ ঘাঁই, বাইদেউ, শেষত আন এটা পৰিস্থিতিৰ সূচনাও কৰিব পাৰে, যিটো হ’ল কুকুৰটোৰ উফি আৰু আক্ৰান্ত অঞ্চলত চুলি সৰি পৰা - এইটো মূলতঃ তেতিয়া হয় যেতিয়া টিউটৰে প্ৰাণীটোৰ ছালৰ বাবে পৰামৰ্শ দিয়া নহোৱা সামগ্ৰী ব্যৱহাৰ কৰে, যেনে ইয়াৰ উপৰিও অত্যধিক ডিস্কুৱেমেচনে কুকুৰৰ ছালৰ তেলীয়াতা বৃদ্ধি কৰিব পাৰে আৰু ফলস্বৰূপে পশমৰ পৰা অপ্ৰীতিকৰ গোন্ধ ওলায়।শৰীৰ. গতিকে, যদি আপুনি আপোনাৰ কুকুৰটোক উফি আৰু বেয়া গোন্ধ পোৱা পায়, তেন্তে কোনো পেছাদাৰী ব্যক্তিৰ সহায় ল’বলৈ কুণ্ঠাবোধ নকৰিব।

“মোৰ কুকুৰটোৰ উফি আছে , মই কি কৰিব লাগিব?"

যদি আপোনাৰ কুকুৰটোৰ উফি আছে বুলি কোনো সন্দেহ হয়, তেন্তে পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ গৈ (ছালৰ বিশেষজ্ঞ হোৱাটো ভাল) ৰোগ নিৰ্ণয় নিশ্চিত কৰি উত্তম চিকিৎসা আৰম্ভ কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। মাৰ্চিয়াই কয় যে এই সমস্যাৰ কোনো এটাও প্ৰতিকাৰ নাই: “এবাৰ এই ছালৰ প্ৰতিক্ৰিয়াক প্ৰেৰণা দিয়া আক্ৰমণাত্মকতা বা প্ৰদাহৰ কাৰণ চিনাক্ত কৰি নিয়ন্ত্ৰণ কৰিলে, খোলাটোৱে নিজেই ছন্দ কমাই দিয়ে আৰু সকলো স্বাভাৱিক হৈ পৰে”। অৰ্থাৎ কোনটো চিকিৎসা আটাইতকৈ উপযুক্ত সেইটো জানিবলৈ মূলতঃ কুকুৰটোৰ উফিৰ কাৰণটো লক্ষ্য কৰি লোৱাটো প্ৰয়োজনীয়। উদাহৰণস্বৰূপে প্ৰণালীবদ্ধ ৰোগৰ ক্ষেত্ৰত পশু চিকিৎসকে বুজাই দিয়ে যে যদি সংক্ৰমণৰ চিকিৎসা কৰা হয় তেন্তে ছালখনো অতি সোনকালে স্বাভাৱিক অৱস্থালৈ ঘূৰি আহে। কিন্তু যদিহে অন্তৰ্নিহিত ৰোগৰ চিকিৎসাত বেছি সময় লাগে তেন্তে পশু চিকিৎসকে কেনিন উফিৰ নান্দনিক প্ৰভাৱ কম কৰিবলৈ ঔষধ দিব পাৰে, কিন্তু প্ৰতিটো পৰিস্থিতিৰ ওপৰত ই বহুখিনি নিৰ্ভৰ কৰিব।

সাধাৰণতে বিশেষজ্ঞই ডিচকুৱেমেচনত আক্ৰান্ত কোষবোৰ আঁতৰোৱাত সহায় কৰিবলৈ গা ধোৱাৰ পৰামৰ্শ দিয়ে। “কোমল ব্ৰাছ কৰিলেও সহায় হ’ব পাৰে, কিন্তু পশু চিকিৎসকৰ নিৰ্দেশনাত এই কাম কৰাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ যাতে ছালৰ আৰু অধিক ক্ষতি নহয় আৰু অৱস্থাটো আৰু বেয়া নহয়”, তেওঁ শেষ কৰে।

উফি: কুকুৰৰ প্ৰয়োজনকুকুৰৰ ছালৰ সমস্যাৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ আদৰ্শ কথাটো হ'ল মালিকে জন্তুৰ শৰীৰৰ এই অংশটোৰ প্ৰতি সদায় মনোযোগী। চাৰি ভৰিৰ বন্ধুৰ স্বাস্থ্য কেনেকুৱা হৈছে তাৰ প্ৰতিফলন তাই। গতিকে কেনিন উফিৰ বিৰুদ্ধে কিছুমান প্ৰতিৰোধ ব্যৱস্থাৰ ইংগিত দিয়া হৈছে, যিদৰে পশু চিকিৎসকে পৰামৰ্শ দিছে: “এক্টোপেৰাচাইট (উদাহৰণস্বৰূপে মাখি আৰু টিকটিকি) ভালদৰে নিয়ন্ত্ৰণ কৰি ইয়াক প্ৰতিৰোধ কৰা সম্ভৱ, প্ৰতিটো প্ৰকাৰৰ ছালৰ বাবে উপযুক্ত সামগ্ৰীৰ ব্যৱহাৰ ( মূলতঃ গা ধোৱাৰ সময়ত), ভাল পুষ্টি বজাই ৰখা, বাৰ্ষিক টিকাকৰণ আৰু নিয়মীয়াকৈ পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ যোৱা”।