ကြောင်က အစားအသောက်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာတာကြောင့် စိုးရိမ်စရာဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။ ကျူရှင်ဆရာအချို့က “ငါ့ကြောင်စားပြီး အော့အန်တယ်” လို့ မှတ်ချက်ပေးတာကို တွေ့ရတာ အရမ်းရှားပါတယ်။ အခြားတံခါးစောင့်များနှင့် စကားဝိုင်းများတွင် ထပ်တလဲလဲ အကြောင်းအရာဖြစ်နေသော်လည်း၊ အပြုအမူသည် ပိုမိုလေးနက်သည့်အရာတစ်ခုကို ညွှန်ပြနိုင်သည့်အခါတွင် နားလည်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ ဥပမာအားဖြင့် ကြောင်ကလေးသည် အစာကို အလွန်အမင်းစားပါက အစားအသောက်ပျက်သွားနိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် ပြဿနာက ထပ်တလဲလဲဖြစ်လာရင် နောက်ကွယ်မှာ ဘာတွေရှိလဲဆိုတာကို စုံစမ်းဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ကို တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဖို့ ဘယ်အချိန်မှာ ခေါ်သွားမလဲ။ ကြောင်အန်တဲ့ အစာကို ကူညီဖို့ ဘာလုပ်ရမလဲ။ ဤနှင့်အခြားသံသယများကိုဖြေရှင်းရန်၊ Paws of the House သည် တွန့်လိမ်ခြင်း၊ ကြောင်များနှင့် အစားအသောက်စောင့်ရှောက်မှုဆိုင်ရာ မရှိမဖြစ်အချက်အလက်များကို စုဆောင်းခဲ့သည်။ တစ်ချက်လောက်ကြည့်လိုက်ပါ။

ကြောင်က အစာစားပြီး အော့အန်တာက ဘာဖြစ်နိုင်မလဲ။

ကြောင်က အန်တဲ့အစားအစာဟာ အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်တွေက အစာစားတဲ့အခါလိုမျိုး အကြောင်းရင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဆိုလိုသည်မှာ တိရစ္ဆာန်က အစာကို ဝါးခြင်းမရှိဘဲ မျိုချမိသည့်အခါတွင် ကြောင်သည် တဆတ်ဆတ် တုန်နေတတ်သည်။ များမကြာမီတွင်၊ ကြီးမားသော အစားအစာများကို လေနှင့် ရောစပ်ခြင်းကြောင့် ဝမ်းသွားစေသည်။ သို့ရာတွင် ကြောင်များသည် အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ၎င်းတို့၏ အစာများကို စွန့်ထုတ်နိုင်သည်၊ ထို့ကြောင့် ကြောင်အန်ခြင်းသည် အမှန်တကယ် ၀မ်းပျက်ခြင်း ဟုတ်၊ မဟုတ် အကဲဖြတ်ရန် အရေးကြီးပါသည်။ ကျူရှင်ဆရာသည် အော့အန်ခြင်း၏အသွင်အပြင်ကို စောင့်ကြည့်ရန် လိုအပ်သည်- ကြောင်သည် အစာစားပြီးနောက် ကောက်နှံတစ်ခုလုံး အန်ပါက၊ သူသည် ဝမ်းလျှောသွားနိုင်သည်။ အခု အော့အန်နေရင် ကြော်ထားတဲ့ ငါးပိနဲ့တူတယ်။ကြေမွသွားသည်၊ နောက်ထပ် စုံစမ်းစစ်ဆေးရန် အရေးကြီးပါသည်။

ကြောင်၏ အစားအစာကို ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲခြင်းသည်လည်း ဝမ်းသွားနိုင်သည်။ ဒါကိုရှောင်ရှားဖို့၊ ကြောင်အစားအစာကနေတဖြည်းဖြည်းပြောင်းဖို့အရေးကြီးတယ်။ အစားအစာအသစ်မကျန်မချင်း တစ်လုံးချင်းစီ၏ ပမာဏကို 7 ရက်ကြာအောင် အဟောင်းနှင့် ရောစပ်ရပါမည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်၏ ဇီဝရုပ်များသည် အစားအစာ ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲခြင်း၏ အကျိုးသက်ရောက်မှုကို မခံစားရပါ။

ကြောင်များ ဝမ်းလျှောနေသည်- ဘာလုပ်ရမလဲ။

အကယ်၍ သင် အလွန်အကျွံစားပြီးနောက် သင့်ကြောင်လေး တဆတ်ဆတ်ခုန်နေတာကို သတိပြုမိရင်၊ အခြေအနေကို ရှောင်ရှားဖို့ နည်းဗျူဟာအချို့ ရှိပါတယ်။ ပထမအချက်မှာ ကြောင်သည် ဖြည်းဖြည်းစားရန် သင်ယူချိန်အထိ သေးငယ်သော အစာပမာဏကို ပေးဆောင်ရန်ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ကြောင်အစာ၏ အရွယ်အစားကိုလည်း လွှမ်းမိုးနိုင်သည်။ ကျယ်ဝန်းသော မျက်နှာပြင်ဖြင့် ဇလုံတစ်ခုတွင် မြှုပ်နှံခြင်းသည် ခေါက်ဆွဲအတွင်းရှိ အစေ့အဆန်များကို ဖြန့်ကျက်စေပြီး ကြောင်ကို အစာစားရန် တွန်းအားပေးကာ အစာလုတ်ကျယ်ခြင်းကိုလည်း တားဆီးပေးပါသည်။

ကြောင်သည် မကြာခဏ ခေါက်ထုပ်ကို မကြာခဏ ပစ်ပေါက်ခြင်းသည် တစ်စုံတစ်ရာကို ဆိုလိုခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။ ပိုလေးနက်တယ်

ကြောင်က မကြာခဏ မကြာခဏ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အခြေအနေမျိုးဖြစ်ပေမဲ့ တိရစ္ဆာန်က တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာရဲ့ အကူအညီကို မလိုအပ်ဘူးလို့ မဆိုလိုပါဘူး။ အမှန်တကယ်တွင်၊ ထပ်တလဲလဲ အော့အန်ခြင်း၏ မည်သည့်အခြေအနေတွင်မဆို ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်နှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးခြင်းသည် အရေးကြီးပါသည်။ မင်းရဲ့ကြောင်ကို နှေးကွေးအောင်စားဖို့ အရာအားလုံးကြိုးစားပြီးပြီ ဆိုရင် မင်းမကူညီနိုင်သေးဘူး။အစာစားပြီးနောက် အန်ပါက ယုံကြည်စိတ်ချရသော တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်ကို ရှာဖွေပါ။ အထူးသဖြင့် ကြောင်သည် တစ်ကြိမ်ထက်ပို၍ အော့အန်ခြင်း၊ စိတ်လက်မခံနိုင်ခြင်း သို့မဟုတ် အခြားရောဂါလက္ခဏာများပြသသောအခါတွင် ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်တစ်ဦး၏ အကဲဖြတ်မှုသည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပါသည်။