ເຈົ້າເຄີຍໄດ້ຍິນເລື່ອງໝາກເບີດຢູ່ໃນໝາບໍ? ສະພາບການນີ້ສະແດງອອກໂດຍການໃຄ່ບວມຢູ່ໃນບໍລິເວນຄໍຂອງຫມາແມ່ນເອີ້ນວ່າ parotitis ຢ່າງເປັນທາງການ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ພະຍາດນີ້ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີໃນນາມພະຍາດໝາກເບີດໃນໝາ, ຍ້ອນວ່າມັນມີລັກສະນະຄ້າຍຄືກັບພະຍາດໝາກເບີດທີ່ມະນຸດສາມາດເປັນໄດ້. ເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ພົບເລື້ອຍ, ພະຍາດນີ້ - ເຊິ່ງຍັງສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ແມວ - ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມບໍ່ສະບາຍທີ່ຮ້າຍແຮງໃນສັດ, ເຊິ່ງຮູ້ສຶກເຈັບປວດຢູ່ບ່ອນທີ່ມີອາການບວມ. ແຕ່ຫຼັງຈາກທັງຫມົດ, ຫມາມີໂຣກຫມາກເບີດແທ້ໆຫຼືເປັນເງື່ອນໄຂອື່ນທີ່ຄ້າຍຄືກັບໂຣກຫມາກເບີດຂອງມະນຸດບໍ? ອາການຂອງໂຣກຫມາກເບີດໃນຫມາແມ່ນຫຍັງ? ແລະວິທີການປິ່ນປົວສັດຈາກພະຍາດນີ້ເພື່ອໃຫ້ຄໍກັບຄືນສູ່ຂະຫນາດປົກກະຕິ? Patas da Casa ຕອບຄຳຖາມທັງໝົດຂອງເຈົ້າກ່ຽວກັບພະຍາດໝາກເບີດໃນໝາຢູ່ລຸ່ມນີ້!

ໂຣກໝາກເບີດໃນໝາ: ເຂົ້າໃຈວ່າແມ່ນຫຍັງແທ້ຄື “ໂຣກໝາກເບີດໃນໝາ”

ໂຣກໝາກເບີດໃນໝາແມ່ນ ຊື່ທີ່ນິຍົມສໍາລັບ parotitis, ເປັນພະຍາດໄວຣັດທີ່ມີລັກສະນະຜິດປົກກະຕິຂອງຕ່ອມ parotid. ຕ່ອມ parotid ແມ່ນຕ່ອມ salivary (ນັ້ນແມ່ນ, ພວກເຂົາເຈົ້າຜະລິດນໍ້າລາຍ) ແລະພົບເຫັນຢູ່ໃນຄໍຂອງສັດ, ເລັກນ້ອຍຢູ່ຂ້າງລຸ່ມຂອງແຕ່ລະຫູ. ໃນເວລາທີ່ການອັກເສບເກີດຂື້ນໃນຕ່ອມເຫຼົ່ານີ້, ພາກພື້ນຈະໃຄ່ບວມແລະປະກອບເປັນໂຣກຫມາກເບີດທີ່ມີຊື່ສຽງໃນຫມາ. ຜົນໄດ້ຮັບແມ່ນຫມາທີ່ມີຄໍບວມ, ຄືກັນກັບຄົນທີ່ມີໂຣກຫມາກເບີດ. ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າວ່າຫມາມີໂຣກຫມາກເບີດ? ຫຼາຍ ຫຼື ໜ້ອຍ.

ໂຣກໝາກເບີດແມ່ນຂ້ອນຂ້າງຫຼາຍຄ້າຍ​ຄື​ກັນ​ກັບ​ພະ​ຍາດ​ຂອງ​ມະ​ນຸດ​, ເຊິ່ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ຈໍາ​ນວນ​ຫຼາຍ​ເອີ້ນ​ວ່າ​ສະ​ພາບ​ການ mumps ຫມາ​. ນອກຈາກນັ້ນ, ຍັງມີກໍລະນີຂອງໂຣກຫມາກເບີດໃນຫມາທີ່ຕິດຕໍ່ໂດຍມະນຸດທີ່ຕິດເຊື້ອໄວຣັດ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ຫາຍາກທີ່ສຸດ. ໂຣກໝາກເບີດໃນໝາມັກຈະຖືກສົ່ງຜ່ານທາງອື່ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ເນື່ອງຈາກສາເຫດຂອງພະຍາດແມ່ນບໍ່ຄືກັນ, ຄໍາວ່າ "ໂຣກຫມາກເບີດໃນຫມາ" ແມ່ນບໍ່ຖືກທີ່ສຸດ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະເປັນເລື່ອງທົ່ວໄປທີ່ສຸດ.

ການແຜ່ເຊື້ອຂອງໂຣກຫມາກເບີດໃນຫມາເກີດຂື້ນໂດຍການຕິດຕໍ່ກັບເຊື້ອໄວຣັສ.

“ໂຣກໝາກເບີດ” ສາມາດຕິດຕໍ່ໄດ້ໂດຍການຕິດຕໍ່ກັບຜູ້ຕິດເຊື້ອ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມັນເປັນເງື່ອນໄຂທີ່ຫາຍາກທີ່ສຸດ. ກໍລະນີທີ່ເປັນໂຣກໝາກເບີດຢູ່ໃນໝາສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເກີດຈາກເຊື້ອໄວຣັດ Paramyxovirus ເຊິ່ງເປັນເຊື້ອໄວຣັດຊະນິດໜຶ່ງທີ່ສົ່ງເຊື້ອພະຍາດ canine distemper. ດັ່ງນັ້ນ, ມັນເປັນເລື່ອງທໍາມະດາສໍາລັບໂຣກຫມາກເບີດໃນຫມາທີ່ຈະປາກົດເປັນຜົນສະທ້ອນຂອງ distemper. ນອກຈາກນັ້ນ, ມັນສາມາດເປັນພະຍາດຕິດຕໍ່ກັບຄົນອື່ນ, ເຊັ່ນ pharyngitis. ໂດຍທົ່ວໄປ, ເຊື້ອໄວຣັສແມ່ນຕິດຕໍ່ຜ່ານນໍ້າລາຍຫຼືຕິດຕໍ່ໂດຍກົງກັບສັດທີ່ຕິດເຊື້ອ, ປົກກະຕິແລ້ວລະຫວ່າງຫມາ. ນອກຈາກນັ້ນ, ພະຍາດດັ່ງກ່າວສາມາດຕິດຕໍ່ໄດ້ໂດຍການກັດແລະຮອຍຂີດຂ່ວນ - ດັ່ງນັ້ນມັນເປັນເລື່ອງທົ່ວໄປຫຼາຍທີ່ໂຣກຫມາກເບີດໃນຫມາຈະປາກົດຂຶ້ນຫຼັງຈາກການຕໍ່ສູ້ກັບຫມາ, ເມື່ອຫນຶ່ງໃນພວກມັນຕິດເຊື້ອແລະສິ້ນສຸດການຂູດຫຼືກັດອີກ.

ອາການທົ່ວໄປທີ່ສຸດຂອງໂຣກຫມາກເບີດໃນຫມາແມ່ນມີອາການບວມ, ອາການເຈັບປວດແລະລຳບາກ

ໂຣກໝາກເບີດໃນໝາເປັນສັນຍານໃຫຍ່ທີ່ສຸດທີ່ບົ່ງບອກວ່າສັດມີອາການອັກເສບ. ໃນຮູບຂອງຫມາທີ່ມີໂຣກຫມາກເບີດ, ພວກເຮົາສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າພາກພື້ນດັ່ງກ່າວມີອາການໃຄ່ບວມແລະມີຈຸດທີ່ໂດດເດັ່ນ. ແຕ່ນີ້ບໍ່ແມ່ນອາການດຽວເທົ່ານັ້ນ. ເມື່ອໝາເປັນພະຍາດໝາກເບີດ, ມັນຍັງສະແດງອາການອື່ນໆທີ່ຊ່ວຍລະບຸສະພາບໄດ້. ບໍລິເວນທີ່ມີອາການໃຄ່ບວມມັກຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເຈັບປວດຫຼາຍໃນສັດແລະມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການ chewing. ນອກຈາກນັ້ນ, ໂຣກຫມາກເບີດສາມາດເຮັດໃຫ້ຫມາມີອາການໄຂ້, ການຂາດຄວາມຢາກອາຫານ (ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຍ້ອນການ chewing ຍາກ) ແລະ anorexia. ໂຣກໝາກເບີດໃນໝາສາມາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ຢູ່ພຽງດ້ານດຽວ ຫຼື ທັງສອງດ້ານຂອງໜ້າສັດ.

ຄໍບວມບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າໝາເປັນໝາກເບີດ

ພະຍາດປາກເປື່ອຍ ຫຼື ໂຣກໝາກເບີດໃນໝາແມ່ນເກີດຈາກເຊື້ອໄວຣັສ Paramoxidae ຊຶ່ງສາມາດຕິດຕໍ່ໄດ້ຫຼາຍວິທີ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຄໍທີ່ບວມບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າສັດເປັນພະຍາດນີ້ສະເຫມີ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໂຣກໝາກເບີດໃນໝາສາມາດໝາຍເຖິງເນື້ອງອກຢູ່ໃນພາກພື້ນທີ່ເຮັດໃຫ້ຕ່ອມມີຂະໜາດເພີ່ມຂຶ້ນ. ສາເຫດອື່ນທີ່ເປັນໄປໄດ້ຂອງການໃຄ່ບວມຢູ່ໃນຄໍແມ່ນ mucocele salivary, ເປັນພະຍາດທີ່ທໍ່ທີ່ຜ່ານສິ່ງເສດເຫຼືອອອກມາຖືກຂັດຂວາງ. ດັ່ງນັ້ນ, ນໍ້າລາຍສະສົມແລະການໃຄ່ບວມເກີດຂຶ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່, ເມື່ອສັງເກດເຫັນໂຣກຫມາກເບີດຢູ່ໃນຫມາ, ເຈົ້າຂອງຈະພາສັດໄປຫາສັດຕະວະແພດເພື່ອໄດ້ຮັບການວິນິດໄສທີ່ຖືກຕ້ອງ.

ການປິ່ນປົວໂຣກໝາກເບີດໃນໝາແມ່ນເຮັດດ້ວຍຢາ ແລະການປ່ຽນແປງອາຫານ

ບໍ່ມີວິທີແກ້ໄຂສະເພາະສຳລັບໂຣກໝາກເບີດໃນໝາ. ໂດຍປົກກະຕິ, ໝາທີ່ເປັນໂຣກໝາກເບີດຕ້ອງການຢາຕ້ານການອັກເສບ ແລະຢາເພື່ອຫຼຸດອາການບວມ. ນອກຈາກນັ້ນ, ທ່ານອາດຈະຕ້ອງການຢາຕ້ານເຊື້ອ canine, ຢາບັນເທົາອາການເຈັບ, ແລະຢາຄວບຄຸມອາການໄຂ້. ຍ້ອນວ່າໝາທີ່ເປັນໂຣກໝາກເບີດມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການ chewing, ມັນຈົບລົງດ້ວຍການກິນອາຫານໜ້ອຍລົງ ແລະ ສູນເສຍສານອາຫານຫຼາຍ. ດັ່ງນັ້ນ, ການປິ່ນປົວໂຣກຫມາກເບີດໃນຫມາໂດຍປົກກະຕິແມ່ນອີງໃສ່ອາຫານທີ່ມີໂພຊະນາການແລະຍ່ອຍງ່າຍ, ມີອາຫານເບົາເຊັ່ນອາຫານປຽກຊຸ່ມ - ເຊິ່ງຍັງມີປະລິມານນ້ໍາທີ່ດີ. ການໄດ້ຮັບນ້ໍາຍັງຄວນໄດ້ຮັບການຊຸກຍູ້ແລະ, ໃນບາງກໍລະນີ, ການປິ່ນປົວດ້ວຍນ້ໍາອາດຈະຖືກຊີ້ບອກ. ດ້ວຍການປິ່ນປົວທີ່ຖືກຕ້ອງ, ໂຣກໝາກເບີດໃນໝາມັກຈະຫາຍດີພາຍໃນ 10 ຫາ 15 ມື້.

ປ້ອງກັນພະຍາດໝາກເບີດໃນໝາໂດຍການຫຼີກລ້ຽງການສຳຜັດກັບສັດທີ່ຕິດເຊື້ອ

ເນື່ອງຈາກພະຍາດໝາກເບີດໃນໝາເປັນພະຍາດຕິດຕໍ່, ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ສັດລ້ຽງຂອງເຈົ້າຕິດເຊື້ອແມ່ນເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການຕິດຕໍ່ກັບສັດທີ່ຕິດເຊື້ອ. ເມື່ອເຈົ້າໄປຍ່າງຫຼິ້ນກັບໝາ, ມັກສະພາບແວດລ້ອມທີ່ສະອາດດີ ແລະ ມີອາກາດດີ. Castration ຂອງຫມາແມ່ນຍັງມີຄວາມສໍາຄັນໃນກໍລະນີນີ້, ຍ້ອນວ່າມັນປ້ອງກັນພຶດຕິກໍາບາງຢ່າງເຊັ່ນ: ການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງຫມາ, ເຊິ່ງເປັນປະຕູສໍາລັບເຊື້ອໄວຣັສທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດໂຣກຫມາກເບີດໃນຫມາໂດຍຜ່ານການບາດເຈັບ. ນອກຈາກນັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ສັດຕ້ອງກິນຢາວັກຊີນ V10 ຕ້ານພະຍາດຊຶມເສົ້າ, ເນື່ອງຈາກພະຍາດດັ່ງກ່າວເກີດຈາກເຊື້ອໄວຣັສດຽວກັນກັບໂຣກຫມາກເບີດໃນຫມາ, ເຊິ່ງສາມາດນໍາໄປສູ່ສະພາບນີ້. ສຸດທ້າຍ, ຖ້າເຈົ້າມີໝາທີ່ເປັນໂຣກໝາກເບີດຢູ່ເຮືອນ, ໃຫ້ເກັບຮັກສາມັນໄວ້ຢູ່ໂດດດ່ຽວໃນເວລາປິ່ນປົວ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ສັດແຜ່ເຊື້ອພະຍາດໄປໃຫ້ສັດລ້ຽງອື່ນ, ປ້ອງກັນການແຜ່ລະບາດ.