Kastkirina pisîkan pêvajoyek neştergerî ye ku ji pêşîlêgirtina ducaniyên nedilxwaz û terikandina gengaz a heywanan wêdetir e: Ew di heman demê de rêyek e ku meriv li tenduristiya hevalê xwe yê çar ling jî xwedî derkeve. Lêbelê, gelemperî ye ku gelek mamoste di derbarê emeliyatê de xwe nebawer hîs bikin, nemaze ji ber ku pêdivî ye ku meriv berî û piştî neterkirina pisîkê hin hûrgulî bigire. Di hişê wî de, Patas da Casa bi veterîner Guilherme Borges Ribeiro, ji Petrópolis (RJ) re hevpeyivîn kir, da ku ronî bike ku lênihêrîna sereke ya piştî kastkirinê ji bo pisîkan çi ne. Binêrin wî çi ji me re got!

Neteqandina pisîkê tedbîrek girîng e ku gelek feydeyan bi xwe re tîne!

Berî her tiştî, girîng e ku em ji bîr nekin ku sterilîzekirina heywanan dikare pêşve bixe. gelek feydeyên ji bo pitikan, û ji ber vê yekê ew pir tê pêşniyar kirin. Mînakî, di rewşa nêr de, veterîner destnîşan dike ku pêvajo alîkar dike ku hewcedariya nîşankirina axê kêm bike û di heman demê de revîna pisîkê jî kêm dike da ku di germê de li mêyan bigerin. Ji hêla din ve, kastasyona pisîkê vê heyama germê asteng dike, xwîna gengaz bi dawî dike û şansê enfeksiyonên uterus kêm dike, ji ber ku pergala hilberandina jinê (uterus û hêkdank) bi tevahî tê rakirin. Wekî din, di her du rewşan de kêmtir şansê ku heywan di organên genîtal de neoplazma pêşve bibin - kansera prostatê di nav dedi rewşa nêr de, û kansera pêsîrê di rewşa mê de.

Lênihêrîna pisîkan a piştî kastrasyonê: fêr bibin ka meriv di vê heyamê de çawa li heywanê xwe xwedî derkeve

Piştî kastrasyonê pêvajoyek, pisîkê ji bo başbûnek baş hewceyê hin tedbîrên bingehîn hewce dike. Pêşniyarên sereke, li gorî Guilherme, ev in: "Bêhnvedan, karanîna kelek Elizabetan an cilê neştergerî ji bo dûrxistina îmkana gihîştina cîhê neştergeriyê, birêvebirina derman û dermankirina topkî li cîhê dirûnê, wekî ku di reçeteyê de hatî destnîşankirin". Wekî din, pispor girîngiya pêwendiya di navbera mamoste û beytarê heywanê de jî radixe ber çavan: "Her guman an pirsgirêkek ku bi pisîka neteqkirî re rû bide, divê mamoste tavilê pisporê agahdar bikin".

Ma pisîkek neteqkirî pêdivî ye ku stûyê Elizabetan an cilê emeliyatê li xwe bike?

Ev pirsek pir gelemper e, nemaze ji ber ku pisîk bi zehmetî xwe bi aksesûwarên bi vî rengî re adapte dikin. Berevajî: ew hez dikin ku xwe azad hîs bikin, ji ber vê yekê lixwekirina şûjin an stûyê Elizabethan carinan dibe ku pirsgirêkek be. Lêbelê, pispor diyar dike ku, erê, pir girîng e ku meriv yek ji van perçeyên parastinê bikar bîne da ku pisîka stûyê negihêje cîhê neştergeriyê, ku bikaribe heremê bişewitîne an biqelişe, ku dikare bibe sedema tevliheviyan. "Nexweşên min hene ku, mixabin, hewceyê wan indu. Em nikarin wan kêm bikin, ji ber ku ew mêldarê van reftaran in di demên ku em bala xwe nadin wan, wek mînak dema mamoste razayî ye.”

Ma xwarina pisîka neterkirî ji bo hemî pisîkan hewce ye?

Berevajî ya ku pir kes difikirin, pisîkên neterkirî her gav hewceyê parêzek taybetî ne. "Ev ê bi bersiva van nexweşan li ser kastasyonê ve girêdayî be, ji ber ku hin pisîk piştî prosedurê qelew dibin û, ji ber vê yekê, hewceyê kontrolek mezintir an rêveberiya xwarinê ya têr bi rêjeyên taybetî hene", rave dike Guilherme. Ji ber vê yekê, girîng e ku hûn ji guhertinên di laşê hevalê xwe yê çar ling de haydar bin. Ger hûn bala xwe bidinê ku ew giran dibe, bi beytar re li ser îhtîmala guheztina xwarinek ji bo pisîkên neterkirî re bipeyivin. Lê ji bîr mekin: Pêdivî ye ku tevahiya pêvajoya veguheztina xwarinê bi aramî û hêdî hêdî were kirin, ji ber ku pisîk hewce ne ku hêdî hêdî bi xwarina nû vebibin.

Kastrasyona pisîkê: dema başbûnê û dermanên pêwîst

Li gorî bijîjk, dema başbûn û başbûna neştergeriyê pir kesane ye, lê bi gelemperî ji nexweş tê xwestin ku piştî du duyan vegere nivîsgehê. hefte ji bo rakirina dirûnan. Lêbelê, di hin rewşan de, dibe ku ew hinekî dirêjtir bigire ji ber ku ew ê bi organîzma her heywanê ve girêdayî be, û biBijîjk tenê dikare rakirina dirûnan pêk bîne heke ew bi tevahî piştrast be ku başbûn bi awayê rast qewimî. Wekî din, girîng e ku ji bîr mekin ku derman piştî kastkirina pisîkê divê ji hêla veterîner ve were destnîşan kirin, ji ber ku ew tiştek e ku dê bi rewşa her nexweş ve girêdayî be. Lêbelê, analjezîk bi gelemperî hewce ne ku ji êşa ku di heyama piştî emeliyatê de aciz nebe, û nerehetiya heywanê wê demê baştir bikin.