វ៉ាក់សាំងសម្រាប់ឆ្មាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការការពារសត្វពីជំងឺទូទៅ។ អ្នក​ខ្លះ​ថា​សត្វ​ចៃ​មាន​ជីវិត​ប្រាំពីរ ប៉ុន្តែ​អ្នក​មិន​លេង​ជាមួយ​សុខភាព! ការចាក់ថ្នាំបង្ការធានាបាននូវសុខុមាលភាព និងអាយុយឺនយូររបស់កូនឆ្មា ដែលនឹងរួចផុតពីជំងឺធ្ងន់ធ្ងរជាច្រើន។ ក៏ដូចជាការកំចាត់ដង្កូវ និងកំចាត់ពពួកប៉ារ៉ាស៊ីតដូចជាចៃដែរ វ៉ាក់សាំងត្រូវផ្តល់ជាប្រចាំ។ មួយក្នុងចំនោមពួកគេគឺវ៉ាក់សាំង feline quadruple (ត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរថាជា polyvalent V4) ដែលប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងមេរោគបួនប្រភេទ។ ដើម្បីជួយអ្នក យើងបានរៀបចំសម្ភារៈជាមួយនឹងព័ត៌មានទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវដឹងអំពីការចាក់ថ្នាំបង្ការនេះ។ មានច្រើនទៀត!

វ៉ាក់សាំង Feline quadruple៖ តើជំងឺអ្វីខ្លះត្រូវបានការពារដោយការចាក់វ៉ាក់សាំង?

វ៉ាក់សាំង V4 សម្រាប់ឆ្មាការពារប្រឆាំងនឹងមេរោគចំនួនបួនដែលអាចបណ្តាលឱ្យឆ្មាស្លាប់៖

• ជំងឺប្រមេះទឹកបាយ Feline: ជំងឺនេះប៉ះពាល់ដល់តំបន់ភ្នែក និងប្រព័ន្ធផ្លូវដង្ហើមរបស់ឆ្មា។ រោគសញ្ញាស្រដៀងនឹងជំងឺរលាកស្រោមខួរ និងវិបត្តិរលាកច្រមុះ គឺជារោគសញ្ញាទូទៅបំផុត។ ជំងឺនេះឆ្លងក្នុងចំណោមសត្វឆ្មា ហើយក៏អាចឆ្លងមកមនុស្សផងដែរ។ វាត្រូវបានបង្កឡើងដោយបាក់តេរី Chlamydia psittaci;

• Feline calicivirus: ជំងឺនេះក៏ប៉ះពាល់ដល់ផ្លូវដង្ហើមរបស់ឆ្មាផងដែរ (វាក៏អាចប៉ះពាល់ដល់ភ្នែក និងប្រព័ន្ធរំលាយអាហារផងដែរ) និងមានការឆ្លងខ្លាំង។ ការហូរទឹករំអិលតាមច្រមុះ កណ្តាស់ និងក្អកគឺជារោគសញ្ញាទូទៅបំផុត។

• Feline panleukopenia: ស្គាល់ត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅថាជាជំងឺឆ្មា ជំងឺនេះគឺធ្ងន់ធ្ងរណាស់ ហើយប៉ះពាល់ដល់ភាពស៊ាំរបស់សត្វជាមួយនឹងការថយចុះនៃកោសិកាឈាមស។ រោគសញ្ញាទូទៅបំផុតគឺការខះជាតិទឹក ជម្ងឺខាន់លឿង (ការឡើងពណ៌លឿងនៃស្បែក និងភ្នាសរំអិល) រាគ ក្អួត និងឃ្លានអាហារ

• រលាកច្រមុះ Feline: ស្រដៀងទៅនឹងជំងឺផ្តាសាយរបស់មនុស្ស ជំងឺនេះក៏ប៉ះពាល់ដល់ផ្លូវដង្ហើមរបស់ឆ្មាផងដែរ។ ការកណ្តាស់ឆ្មា គ្រុនក្តៅ ស្មារតីស្ពឹកស្រពន់ ច្រមុះខ្លាំង និងការហូរទឹករំអិលពីភ្នែកគឺជាសញ្ញាចម្បង។

មានវ៉ាក់សាំង quintuple ឆ្មាផងដែរ ដែលការពារសត្វពីជំងឺទាំងអស់នេះ និងរួមបញ្ចូលការចាក់ថ្នាំបង្ការប្រឆាំងនឹង FeLV (ជំងឺមហារីកឈាម) សត្វឆ្មា) ។ ភាពខុសគ្នារវាងវ៉ាក់សាំងត្រូវបានកំណត់ដោយបរិមាណ antigens ដែលមាននៅក្នុងសមាសភាព។ នៅពេលមានចម្ងល់ សូមពិគ្រោះជាមួយពេទ្យសត្វដែលអាចទុកចិត្តបាន ដើម្បីឱ្យគាត់អាចចង្អុលបង្ហាញពីថ្នាំដែលល្អបំផុតសម្រាប់កូនឆ្មារបស់អ្នក។

វ៉ាក់សាំងសម្រាប់កូនឆ្មាត្រូវតែផ្តល់ជាកម្រិត និងតាមចន្លោះពេល

• ដំបូងបង្អស់ កម្រិតថ្នាំ polyvalent គួរតែត្រូវបានអនុវត្តនៅពេលដែលឆ្មាមានអាយុប្រហែល 60 ថ្ងៃ;

• បន្ទាប់ពីចាក់លើកទី 1 គ្រាប់បន្ទាប់ត្រូវធ្វើតាមចន្លោះពេលពី 21 ទៅ 30 ថ្ងៃ។ នោះគឺ ឆ្មានឹងលេបថ្នាំប៉ូលីវ៉ាលេនលើកទី 2 នៅពេលដែលវាមានរយៈពេលប្រហែល 3 ខែដើម្បីរស់នៅ។

• នៅពេលដែលសត្វលេបថ្នាំប៉ូលីវ៉ាលេនលើកទីបី និងចុងក្រោយ វាក៏នឹង ចាក់ថ្នាំបង្ការជំងឺឆ្កែឆ្កួត។ វាកើតឡើងនៅពេលដែលសត្វមានអាយុប្រហែល 120 ថ្ងៃ។

• វ៉ាក់សាំងពហុវ៉ាឡេន (V3, V4 ឬ V5) និងវ៉ាក់សាំងប្រឆាំងជំងឺឆ្កែឆ្កួត គឺជាការចាក់វ៉ាក់សាំងជាចាំបាច់ដែលចាំបាច់ត្រូវពង្រឹងជារៀងរាល់ឆ្នាំ។

វ៉ាក់សាំង៖ ឆ្មាពេញវ័យក៏ត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំង V4 ផងដែរ

ប្រសិនបើអ្នកបានជួយសង្គ្រោះ ឬចិញ្ចឹមឆ្មាពេញវ័យ វាជារឿងសំខាន់ដែលវាត្រូវឆ្លងកាត់ពិធីសារចាក់ថ្នាំដូចគ្នា។ វ៉ាក់សាំង feline quadruple ឬ feline quintuple vaccine អាចចាក់បានគ្រប់វ័យ។ ក្នុងករណីណាក៏ដោយ ឆ្មាត្រូវតែមានសុខភាពល្អ និងមិនមានរាគ ក្អួត ឬជំងឺផ្សេងទៀតដែលអាចប៉ះពាល់ដល់ភាពស៊ាំរបស់វា។

ដោយសារប្រព័ន្ធការពាររបស់ឆ្មាពេញវ័យត្រូវបានបង្កើតឡើងរួចហើយ វាអាចចាក់វ៉ាក់សាំងក្នុងមួយដូស ឬ អនុវត្តតាមវដ្តនៃការចាក់វ៉ាក់សាំងដូចគ្នានឹងកូនឆ្កែដែរ។ ភាពខុសប្លែកគ្នានៅទីនេះគឺថាឆ្មាពេញវ័យត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺឆ្កែឆ្កួតភ្លាមៗនៅពេលដែលគាត់បានទទួលថ្នាំប៉ូលីវ៉ាលេនលើកដំបូង។ ពិភាក្សាជាមួយពេទ្យសត្វរបស់អ្នក ដើម្បីឱ្យគាត់អាចកំណត់ពិធីការចាក់ថ្នាំបង្ការដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់សត្វឆ្មារបស់អ្នក។