ជំងឺរលាកពោះវៀនក្នុងឆ្មាបង្ករឱ្យឆ្មាមានអារម្មណ៍មិនស្រួល។ សត្វដែលត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានជម្ងឺនេះមានពោះវៀនធំនិងតូចរងផលប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់។ ជាលទ្ធផល រោមសត្វមានអាការៈក្អួត រាគ ស្រកទម្ងន់ សន្លឹម និងពិបាករំលាយអាហារ។ គ្មានម្ចាស់ណាម្នាក់ចង់ឃើញឆ្មារបស់ពួកគេមានការឆ្លងមេរោគពោះវៀនទេ ដូច្នេះហើយ វាពិតជាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការទប់ស្កាត់បញ្ហានេះពីការបង្ហាញខ្លួនរបស់វា។ Patas da Casa ពន្យល់ខាងក្រោមពីរបៀបដែលអ្នកអាចការពារជំងឺរលាកពោះវៀនក្នុងឆ្មា។ ពិនិត្យមើលវា!!

តើជំងឺរលាកពោះវៀនក្នុងឆ្មាជាអ្វី? ពោះវៀន។ មាន​បញ្ហា​ក្រពះ​ពោះវៀន​រ៉ាំរ៉ៃ​ជាច្រើន​ដែល​នាំឱ្យ​មាន​ការ​រលាក​ក្នុង​ពោះវៀន​តូច និង​ធំ​។ ស្ថានភាពទាំងនេះកើតឡើងនៅពេលដែលកោសិការលាកមួយចំនួនជ្រៀតចូលភ្នាសរំអិលនៃជញ្ជាំងពោះវៀន។ អ្វីដែលខុសគ្នានៃជំងឺនីមួយៗដែលជាផ្នែកមួយនៃការឆ្លងមេរោគពោះវៀននៅក្នុងឆ្មាគឺជាប្រភេទនៃកោសិការលាកដែលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរបស់សត្វ។ ជំងឺរលាកពោះវៀនធំ និងជំងឺរលាកពោះវៀនធំ គឺជាឧទាហរណ៍ទូទៅបំផុតនៃជំងឺរលាកពោះវៀននៅក្នុងឆ្មា។

មូលហេតុនៃការឆ្លងមេរោគពោះវៀននៅក្នុងឆ្មាមិនត្រូវបានគេដឹងនោះទេ ប៉ុន្តែវាត្រូវបានគេជឿថាវាទាក់ទងទៅនឹងភាពស៊ាំ

វានៅតែមាន គ្មានភស្តុតាងវិទ្យាសាស្រ្តនៃអ្វីដែលបណ្តាលឱ្យរលាកពោះវៀន។ ឆ្មាអាចវិវត្តន៍ស្ថានភាពនេះដោយមិនគិតពីពូជនិងអាយុ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយអ្វីដែលត្រូវបានគេជឿគឺថាការឆ្លងមេរោគពោះវៀននៅក្នុងឆ្មាគឺទាក់ទងទៅនឹងភាពស៊ាំទាប។ ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់ឆ្មានៅពេលដែលចុះខ្សោយ អាចបង្កឱ្យមានប្រតិកម្មទៅនឹងអង់ទីហ្សែននៅក្នុងពោះវៀន។ នោះគឺ៖ អភ័យឯកសិទ្ធិទាប ជះឥទ្ធិពលដោយផ្ទាល់ទៅលើសរីរាង្គនេះ និងមុខងាររបស់វា ដែលនាំឱ្យរលាកពោះវៀន។ ឆ្មាដែលមានរបបអាហារមិនល្អក៏ងាយនឹងកើតជំងឺនេះដែរ។

របបអាហាររបស់ឆ្មាប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរបស់វាដោយផ្ទាល់។ របបអាហារគ្មានជីវជាតិធ្វើឱ្យប្រព័ន្ធការពាររបស់ឆ្មាចុះខ្សោយ ហើយជាលទ្ធផល ងាយទទួលរងនូវជំងឺរលាកពោះវៀន។ វាគឺមានតំលៃចងចាំថាមិនមានអ្វីបញ្ជាក់ដោយវិទ្យាសាស្រ្តទេ ហើយលទ្ធភាពទាំងនេះគ្រាន់តែជាទ្រឹស្តីប៉ុណ្ណោះ។

ការរក្សាភាពស៊ាំរបស់សត្វឱ្យខ្ពស់អាចការពារជំងឺរលាកពោះវៀនក្នុងឆ្មា

វិធីល្អបំផុតដើម្បីការពារការរលាកពោះវៀនគឺកើនឡើង។ ភាពស៊ាំរបស់ឆ្មា។ ការថែទាំប្រចាំថ្ងៃសាមញ្ញមួយចំនួនអាចជួយអ្នកក្នុងបេសកកម្មនេះ។ ការផ្តល់ថ្នាំបង្ការទាំងអស់ដល់ឆ្មា ការលាបថ្នាំកម្ចាត់ដង្កូវយ៉ាងត្រឹមត្រូវ និងការជំរុញសត្វទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត (ជាមួយប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេង និងហ្គេមអន្តរកម្ម) គឺជាវិធានការងាយស្រួលដែលធ្វើឱ្យមានភាពខុសគ្នាទាំងអស់ក្នុងការបង្កើនភាពស៊ាំ ហើយជាលទ្ធផល។ក្នុងការបង្ការជំងឺរលាកពោះវៀន។

ឆ្មាដែលចិញ្ចឹមក្នុងផ្ទះក៏ទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ផងដែរ ដោយសារពួកវាមិនសូវប៉ះពាល់ជាមួយភ្នាក់ងារខាងក្រៅ (ដូចជាមេរោគ និងបាក់តេរី) ដែលអាចនាំឱ្យមានបញ្ហាភាពស៊ាំ។ លើសពីនេះ ការភ្នាល់លើផ្ទះ gatification ក៏ជាគំនិតដ៏ល្អផងដែរ។ សត្វធ្វើសកម្មភាពរាងកាយកាន់តែច្រើន និងកាន់តែសកម្ម ដែលជួយពង្រឹងភាពស៊ាំ។

ឆ្មាដែលមានការឆ្លងមេរោគពោះវៀន៖ សារៈសំខាន់នៃរបបអាហារមានតុល្យភាព

អាហារឆ្មាប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ដល់សុខភាពរបស់សត្វ ជាពិសេសប្រព័ន្ធការពាររបស់វា។ សារធាតុចិញ្ចឹមដែលមាននៅក្នុងចំណីជួយបង្កើនភាពស៊ាំរបស់ឆ្មា។ ឱនភាពអាហារូបត្ថម្ភមានផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានដល់ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំព្រោះវាចុះខ្សោយ។ ដូច្នេះ ការ​ផ្តល់​របប​អាហារ​ដែល​មាន​តុល្យភាព​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​ភាព​ខុស​គ្នា​ទាំង​អស់​ក្នុង​ការ​ការពារ​ជំងឺ​រលាក​ពោះវៀន។ ឆ្មាដែលត្រូវបានផ្តល់ចំណីប្រកបដោយគុណភាព ជាមួយនឹងសារធាតុចិញ្ចឹមសំខាន់ៗទាំងអស់សម្រាប់ដំណាក់កាលនីមួយៗនៃជីវិត និងក្នុងបរិមាណគ្រប់គ្រាន់គឺមានសុខភាពល្អជាង។ ដូច្នេះដើម្បីជៀសវាងការឆ្លងមេរោគពោះវៀននៅក្នុងឆ្មាវាចាំបាច់ណាស់ក្នុងការប្រុងប្រយ័ត្នជាមួយអាហារ។

បន្ថែមពីលើថ្នាំសម្រាប់ការឆ្លងមេរោគពោះវៀនក្នុងឆ្មា ការផ្លាស់ប្តូររបបអាហារក៏ជាផ្នែកនៃការព្យាបាលផងដែរ

បន្ទាប់ពីការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺរលាកពោះវៀន ឆ្មាត្រូវចាប់ផ្តើមការព្យាបាលឱ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ ពេទ្យសត្វជាអ្នកដែលនឹងបង្ហាញពីអ្វីដែលត្រូវការនៅក្នុងករណីនីមួយៗ។ ជាធម្មតាគាត់ចេញវេជ្ជបញ្ជាថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចមួយចំនួនសម្រាប់ការឆ្លងមេរោគពោះវៀនក្នុងឆ្មាជាថ្នាំព្យាបាល។ លើសពីនេះទៀតវាចាំបាច់ដើម្បីអនុវត្តការគ្រប់គ្រងម្ហូបអាហារ។ របបអាហារថ្មីត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីធានាថាសត្វចិញ្ចឹមទទួលបានសារធាតុចិញ្ចឹមសំខាន់ៗទាំងអស់។

វាជារឿងសំខាន់ក្នុងការកត់សម្គាល់ថាឆ្មាដែលមានការឆ្លងមេរោគពោះវៀននឹងត្រូវការប្រុងប្រយ័ត្នជាមួយនឹងរបបអាហាររបស់វាជារៀងរហូត ព្រោះជំងឺនេះអាចត្រលប់មកវិញ ប្រសិនបើប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយម្តងទៀត។ ដូច្នេះការផ្លាស់ប្តូររបបអាហារមិនគួរត្រូវបានបង្កើតឡើងសម្រាប់តែក្នុងអំឡុងពេលនៃការព្យាបាលប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែសម្រាប់ជីវិតទាំងមូលរបស់សត្វ។ ការថែរក្សាប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ និងអាហារនេះគឺជាអ្វីដែលអាចការពារជំងឺរលាកពោះវៀនក្នុងឆ្មា។