মেকুৰীৰ দাঁত সলনি কৰা? সম্ভৱতঃ প্ৰতিজন বিড়ালৰ টিউটৰে ৰৈছে যে মেকুৰীবোৰেও দাঁত নবীকৰণৰ প্ৰক্ৰিয়াটোৰ মাজেৰে পাৰ হয় নেকি আৰু মানুহৰ বাবে দাঁত সলনি কৰাৰ দৰেই নেকি? চাৰিৰ পৰা সাত মাহমান বয়সত মেকুৰীয়ে দাঁত সলনি কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। কিন্তু সেইটো চিন্তাৰ বিষয় নহয়, ঠিক আছে? মেকুৰীৰ দাঁত সলনি কৰাৰ এই প্ৰক্ৰিয়াটো স্বাভাৱিক আৰু ইহঁতৰ বৃদ্ধিৰ অংশ। কিছুমান বিড়ালৰ পোৱালিয়ে পৰিৱৰ্তনটো ভালদৰে চম্ভালে, আন কিছুমানে অধিক দুখী আৰু অধিক অস্বস্তি অনুভৱ কৰে, যাৰ বাবে টিউটৰৰ পৰা অধিক মনোযোগ আৰু যত্নৰ প্ৰয়োজন হয়।

আপোনাৰ লোমশ বন্ধুক সৰ্বোত্তমভাৱে সহায় কৰিবলৈ হ'লে কেনেকৈ কৰিব লাগে সেয়া জনাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ দাঁত সলনি কৰা, এইটো কেনেকৈ হয় বুজি পোৱা আৰু এই প্ৰক্ৰিয়াৰ অস্বস্তি লাঘৱ কৰিবলৈ মেকুৰীক কেনেকৈ সহায় কৰিব পাৰি সেই বিষয়ে জনা। সেইবাবেই আমি মেকুৰীৰ দাঁত সলনি কৰাৰ বিষয়ে জানিবলগীয়া সকলো কথা একেলগে ৰাখিছো।

মেকুৰীৰ গাখীৰৰ দাঁত থাকেনে?

মানুহৰ দৰে বিড়ালৰ জন্মৰ সময়ত দাঁত নাথাকে। জীৱনৰ প্ৰায় তিনি সপ্তাহত এই পৰিস্থিতি সলনি হয়: তেতিয়াই মেকুৰীটোৰ গাখীৰৰ দাঁত থাকে, মূলতঃ ইয়াৰে ২৬টা। এবাৰ দাঁতবোৰ ফাটিবলৈ আৰম্ভ কৰিলেই দাঁতবোৰ ভাঙি আঁঠু বিন্ধি যায়, যাৰ ফলত অস্বস্তিৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে। এই পৰ্যায়ত আপুনি লক্ষ্য কৰিব যে আপোনাৰ বিড়ালৰ পোৱালিটোৱে বেলেগ ধৰণে আচৰণ কৰিছে – উদাহৰণস্বৰূপে, বিড়ালৰ পোৱালিটোৱে কামোৰা আৰু এৰাব নোৱাৰা বস্তু চোবাই খোৱাটো সাধাৰণ কথা হৈ পৰে। চিন্তাৰ প্ৰয়োজন নাই, এইটো সম্পূৰ্ণ স্বাভাৱিক।কিন্তু আপুনি সদায় সাৱধান হ'ব লাগিব যে বিড়ালৰ পোৱালিটোক গিলিব পৰা বা দুৰ্ঘটনাৰ সৃষ্টি কৰিব পৰা বস্তু যেনে তাঁৰ বা আনকি সুৰক্ষামূলক পৰ্দাও চোবাই নাযায়। অস্বস্তি কম কৰিবলৈ আপুনি বিড়ালৰ পোৱালিৰ বাবে উপযোগী কিছুমান দাঁত উলিওৱা খেলনা আগবঢ়াব পাৰে, যিবোৰ বিশেষকৈ এই উদ্দেশ্যে তৈয়াৰ কৰা হয় আৰু আপোনাৰ বিড়ালৰ মিনি দাঁতৰ ক্ষতি নকৰে।

মেকুৰীয়ে দাঁত সলনি কৰে, কিন্তু সেয়া কেনেকৈ হয়?>

ছয় সপ্তাহ বয়সৰ ভিতৰত বেছিভাগ বিড়ালৰ পোৱালিৰ সকলো শিশুৰ দাঁত থাকিব। ইহঁত অতি পাতল, সৰু আৰু চোকা, বিড়ালৰ পোৱালিৰ বাবে খাদ্য থেতেলিয়াই পেলাবলৈ সাজু। যদি এই পৰ্যায়ত সকলো দাঁত বাঢ়ি যোৱা নাই, তেন্তে চিন্তা নকৰিব, সকলো বিড়ালৰ পোৱালিৰ দাঁত সোমাই একে হাৰত বৃদ্ধি নহয়, কিছুমানৰ প্ৰক্ৰিয়া আনতকৈ লেহেমীয়া হয়। কিন্তু যদি আপুনি লক্ষ্য কৰে যে আপোনাৰ বিড়ালৰ পোৱালিটো আঠ মাহৰ ওপৰত হোৱাৰ পিছতো কেইবাটাও দাঁত নোহোৱা হৈছে, তেন্তে সকলো ঠিক আছে নে নাই পৰীক্ষা কৰিবলৈ পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱাটো ভাল।

প্ৰায় চাৰি মাহ বয়সত, মেকুৰীৰ দাঁত সলনি আৰম্ভ হয় আৰু গাখীৰৰ দাঁত সৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে যাতে স্থিৰ দাঁতৰ বাবে ঠাই পায়। যদি আপুনি কেতিয়াবা ভাবিছে যে মেকুৰীৰ কিমান দাঁত আছে, তেন্তে উত্তৰটো হ’ল এইটোৱেই যে ২৬টা গাখীৰৰ দাঁত আছে যাৰ ঠাইত লাহে লাহে ৩০টা প্ৰাপ্তবয়স্ক দাঁত থাকে। এই পৰ্যায়ত বিড়ালৰ পোৱালিৰ দাঁতৰ অস্বস্তিকৰ পৰিৱৰ্তন অধিক তীব্ৰ হয়। নতুন দাঁতবোৰ হ’ব...আপোনাৰ মেকুৰীৰ শেষৰ দাঁতৰ গোট, অৰ্থাৎ ইহঁতে মানুহৰ দৰেই জীৱনত এবাৰহে দাঁত বিনিময় প্ৰক্ৰিয়াৰ মাজেৰে পাৰ হয়। যদি আপোনাৰ মেকুৰীটোৱে প্ৰাপ্তবয়স্ক হিচাপে দাঁত হেৰুৱাইছে, তেন্তে ই পিৰিয়ডন্টাল সমস্যাৰ লক্ষণ হ’ব পাৰে আৰু আপুনি ইয়াক বিশেষজ্ঞ পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যাব লাগে।

মেকুৰীৰ দাঁত সলনি হোৱাৰ লক্ষণসমূহ কেনেকৈ চিনাক্ত কৰিব লাগে জানি লওক

স্থিৰ দাঁতৰ বাবে গাখীৰৰ দাঁত সলনি কৰিলে আনকি মেকুৰীৰ আচৰণত পৰিৱৰ্তন হ’ব পাৰে। দাঁত ওলোৱাৰ সময়ত দাঁতৰ অস্বস্তিৰ আটাইতকৈ স্পষ্ট লক্ষণসমূহ হ’ল:

1) ভোকৰ অভাৱ - যদি মেকুৰীটোৱে স্বাভাৱিকতকৈ লেহেমীয়াকৈ চোবাই আছে, বা চোবাই খাবলৈ অধিক দ্বিধাবোধ কৰে, তেন্তে ই কৰিব পাৰে আপোনাৰ আঁঠুৰ আঁঠুৰ বিষ হোৱাৰ লক্ষণ হওক। যদি বিড়ালৰ পোৱালিটোৱে একেবাৰে খাবলৈ মন নকৰে তেন্তে বিষ হ’ব পাৰে। যদি আপোনাৰ মেকুৰীটোৱে বহু সময় নাখাই থাকে আৰু আপুনি ওজন কমি যোৱা লক্ষ্য কৰে, তেন্তে তাইক পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ নিয়াৰ সময় আহি পৰিছে।

2) অত্যধিক চোবাই খোৱা - আপোনাৰ বিড়ালৰ পোৱালিটোৱে দাঁত ওলোৱাৰ প্ৰক্ৰিয়াত থকাৰ আন এটা লক্ষণ হ’ল অত্যধিক চোবাই খোৱা। যদি আপোনাৰ মেকুৰীয়ে আপোনাৰ বিচনা, ঘৰৰ আচবাব আৰু খেলনাকে ধৰি দেখা পোৱা সকলো বস্তু চোবাই আছে, তেন্তে ই দাঁত ওলোৱা আৰম্ভ হোৱাৰ লক্ষণ হ’ব পাৰে।

3) ঘাঁ, প্ৰদাহযুক্ত আঁঠু - প্ৰাপ্তবয়স্ক দাঁত সোমাবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ লগে লগে বিড়ালৰ পোৱালিবোৰে মৃদু জিনজিভাইটিছ অনুভৱ কৰিব পাৰে, যাৰ ফলত আঁঠুৰ গুৰি হ’ব পাৰেপ্ৰদাহ আৰু মুখৰ দুৰ্গন্ধ। যদি দাঁত ওলোৱাৰ বাবে এনে হয় তেন্তে সময়ৰ লগে লগে ই নিজেই সমাধান হ’ব। যদি প্ৰদাহ থাকে তেন্তে ই কোনো দীৰ্ঘদিনীয়া অৱস্থা বা আন মুখৰ স্বাস্থ্যজনিত সমস্যাৰ লক্ষণ হ’ব পাৰে, আৰু এই অৱস্থাৰ তদন্তৰ বাবে পশু চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লোৱাটো প্ৰয়োজনীয়।

4) খিংখিঙীয়াতা - যিকোনো ব্যক্তিয়ে দাঁতৰ বিষ হ'লে বিৰক্ত হয়, নহয়নে? বিড়ালৰ পোৱালিৰ ক্ষেত্ৰতো ইয়াৰ কোনো পাৰ্থক্য নাই: দাঁত সলনি কৰাৰ অস্বস্তিয়ে আমনি কৰিলে ইহঁতে অধিক বিৰক্ত হয় আৰু বেয়া মেজাজত পৰে।

মেকুৰীৰ দাঁত বিনিময়ৰ সময়ত আঁঠুৰ পৰা অত্যধিক লালা আৰু ৰক্তক্ষৰণৰ অভিজ্ঞতা হ’ব পাৰে, যিবোৰ অধিক অস্বাভাৱিক লক্ষণ আৰু ইয়াৰ পৰা বুজা যায় যে আপুনি বিশ্বাসযোগ্য পশু চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ ল’ব লাগে।

আপোনাৰ মেকুৰীয়ে যেতিয়া দাঁত সলনি কৰে তেতিয়া সহায় কৰিবলৈ কি কৰিব লাগে?

যদিও মেকুৰীৰ দাঁত সলনি কৰাটো সাধাৰণতে চিন্তাৰ কাৰণ নহয়, আপুনি আপোনাৰ বিড়ালৰ পোৱালিটোক এই পৰ্যায়ত অধিক আৰামদায়ক কৰিবলৈ বিড়ালৰ দৰে দাঁত ওলোৱাৰ সময়ত অতিৰিক্ত সহায় দিব পাৰে:

• দৈনিক আপোনাৰ বিড়ালৰ পোৱালিৰ মুখখন চাই দাঁতৰ পৰিৱৰ্তন অনুসৰণ কৰক। আপুনি হয়তো বাহিৰত হেৰুৱা দাঁত বিচাৰি নাপাব, কাৰণ মেকুৰীটোৱে সাধাৰণতে গাখীৰৰ দাঁতটো গিলি পেলায় (আৰু তাৰ কোনো সমস্যা নাই), যিটো মলৰ দ্বাৰা নাইকিয়া হয়। গতিকে কোনো ধৰণৰ পৰিৱৰ্তন লক্ষ্য কৰিবলৈ আপোনাৰ কুকুৰ পোৱালিটোৰ হাঁহিটোৰ ওপৰত চকু ৰখাটোৱেই আদৰ্শ।

• আপোনাৰ লগত খেলিলে সাৱধান হওকবিড়ালৰ পোৱালি আৰু মুখত ধৰা খেলনা টানিব নালাগে। ইয়াৰ ফলত পোহনীয়া জন্তুটোৰ ক্ষতি হ’ব পাৰে বা বিষ হ’ব পাৰে।

• এই সময়ছোৱাত মেকুৰীৰ দাঁত ব্ৰাছ কৰাটো পৰিহাৰ কৰক। সংবেদনশীল আঁঠুৰ সৈতে বিড়ালৰ পোৱালিটোৱে বিষ অনুভৱ কৰিব পাৰে আৰু শেষত ব্ৰাছ কৰাটো কিবা এটা অপ্ৰীতিকৰ কথাৰ সৈতে জড়িত হ’ব পাৰে।

• অধিক চেচেট আগবঢ়াওক যাতে মেকুৰীটোৱে চোবাই খাওঁতে ইমান কষ্ট নাপায়। আন এটা বিকল্প হ’ল খাদ্যখিনি অলপ গৰম পানীৰে কোমল কৰি পেষ্ট তৈয়াৰ কৰা।

• মেকুৰীৰ হাতৰ পৰা যিকোনো অনুপযুক্ত বস্তু আৰু খাদ্য আঁতৰাই পেলাওক। যেতিয়া বিড়ালৰ পোৱালিবোৰে দাঁত ছিঙিবলৈ আৰম্ভ কৰে, তেতিয়া ইহঁতে দেখা পোৱা যিকোনো বস্তু চোবাই খাবলৈ চেষ্টা কৰিব পাৰে। চাৰ্জাৰ কৰ্ড আপোনাৰ দাঁত ওলোৱা কিটিৰ বাবে বিশেষভাৱে আকৰ্ষণীয় দেখাব পাৰে, গতিকে নিশ্চিত হওক যে আপুনি ইয়াক ভালদৰে লুকুৱাই ৰাখিছে।

• মেকুৰীৰ বাবে বিষাক্ত গছবোৰো পোহনীয়া জন্তুৰ হাতৰ মুঠিৰ পৰা আঁতৰাই পেলাব লাগে। যদি আপোনাৰ ঘৰত কোনো আছে, যেনে শেৱালি আৰু মোৰ লগত-কোনোৱেই-নোৱাৰে, তেন্তে পোহনীয়া জন্তুটোক ওচৰলৈ অহাত বাধা দিয়ক। যদি আপোনাৰ মেকুৰীয়ে আচবাব চোবাই খোৱাৰ প্ৰতি আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰে, তেন্তে সেই আচবাবৰ পৰা পৃথক কোঠাত ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰক, বা কাপোৰ বা প্লাষ্টিকেৰে ঢাকি ৰাখক।

• শিশুৰ দাঁত ওলোৱাৰ পৰ্যায়ৰ দৰেই এই পৰ্যায়ত আপুনি মেকুৰীক দাঁত ওলোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰিব পাৰে। খেলনাটোৰ ফালে মনোযোগ দিওঁতে আপোনাৰ বিড়ালৰ পোৱালিটোৱে আচবাব, কেবল আৰু গছ-গছনিবোৰ এফালে এৰি দিব। চোবাই খোৱাসকলে সহায় কৰেবিশেষকৈ যদি সি চোবাই ভাল পায় তেন্তে বিড়ালৰ পোৱালিটোৰ অস্বস্তিৰ পৰা উপশম পাবলৈ। এই খেলনাবোৰ সাধাৰণতে ৰবৰ বা চিলিকনৰ দ্বাৰা তৈয়াৰ কৰা হয় যাতে খজুৱতি দূৰ হয় আৰু দাঁতৰ ক্ষতি নহয়।

দাঁত সলনি হোৱাৰ বাবে কেতিয়া পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ যাব লাগে

এজন As হোৱাৰ পিছতো এটা স্বাভাৱিক প্ৰক্ৰিয়া, মেকুৰীৰ দাঁত সলনি কৰিলে কিছু বিপৰ্যয় হ'ব পাৰে আৰু যদি এনেকুৱা হয়, তেন্তে সমস্যাটো তৎক্ষণাত সমাধান কৰিবলৈ বিড়ালৰ দন্ত চিকিৎসাৰ বিশেষজ্ঞ পশু চিকিৎসকৰ সন্ধান কৰাটো ভাল। কিছুমান কথা যিবোৰৰ বাবে পেছাদাৰী চিকিৎসাৰ প্ৰয়োজন হ’ল: আঁঠুৰ আঁঠুত তীব্ৰ প্ৰদাহ, পূজৰ উপস্থিতি, দাঁতবোৰ জন্মতে মাউণ্ট কৰা বা অতি বেঁকা হোৱা। আন এটা ক্ষেত্ৰ যিটোৰ বাবেও পশু চিকিৎসাৰ অনুসৰণৰ প্ৰয়োজন হয় যেতিয়া স্থায়ী দাঁতটো ওলাবলৈ আৰম্ভ কৰে, কিন্তু গাখীৰৰ দাঁতটো এতিয়াও সৰি পৰা নাই। তেনে ক্ষেত্ৰত যদি শিশুৰ দাঁতটো কোনো পেছাদাৰীয়ে উলিয়াব নোৱাৰে তেন্তে দাঁত দুটা ৰখাৰ ফলত ভৱিষ্যতে সমস্যা হ’ব পাৰে, যেনে মেকুৰীটোত টাৰ্টাৰৰ জমা হোৱা, যিয়ে পিৰিয়ডন্টাল ৰোগ, যেনে দীৰ্ঘদিনীয়া জিঞ্জিভাইটিছৰ সৃষ্টি কৰে।

মুখৰ স্বাস্থ্য: মেকুৰীৰ দাঁতৰ পিছত কি যত্ন ল’ব লাগে?

আপোনাৰ মেকুৰীৰ মুখৰ স্বাস্থ্যৰ যত্ন লোৱাটো কেৱল দাঁত ধৰাৰ সময়তহে হ’ব নালাগে। স্থায়ী দাঁতকো ভৱিষ্যতে সমস্যাৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ যত্ন লোৱাৰ প্ৰয়োজন। মেকুৰীৰ দাঁত ব্ৰাছ কৰাটো কুকুৰৰ দাঁত ব্ৰাছ কৰাৰ সৈতে বহুত মিল আছে যদিও ইয়াৰ দুটা পাৰ্থক্য আছে। আদৰ্শ হ’ল ব্ৰাছ কৰা আৰম্ভ কৰাআনকি কুকুৰ পোৱালি হিচাপেও, যিহেতু তেওঁ ভালদৰে গ্ৰহণ কৰাৰ প্ৰৱণতা থাকে আৰু এই ৰুটিন শিকে। মেকুৰীৰ দাঁত ব্ৰাছ কৰিবলৈ এই কামৰ বাবে উপযুক্ত পেষ্ট দিব লাগিব, যিটো পোহনীয়া জন্তুৰ দোকানত বিক্ৰী কৰা হয়। এই ধৰণৰ সামগ্ৰী সাধাৰণতে ৰুচিকৰ আৰু মেকুৰীয়ে ইয়াক ভালদৰে গ্ৰহণ কৰাৰ প্ৰৱণতা থাকে। ইয়াৰ উপৰিও মেকুৰীৰ টুথব্ৰাছ দিব লাগিব, যিটো পোহনীয়া জন্তুৰ বিশেষজ্ঞ দোকানতো বিক্ৰী কৰা হয়।

আদৰ্শ হ’ল মেকুৰীটোক সৰুৰে পৰাই ব্ৰাছ কৰাৰ অভ্যস্ত কৰা। মোৰ পৰামৰ্শ হ’ল সৰুৰে পৰা আৰম্ভ কৰক। প্ৰথম কেইদিনমানত মেকুৰীৰ দাঁতৰ আলুত আঙুলিটো টুথপেষ্টত ডুবাই মালিচ কৰি অভ্যস্ত হ’ব লাগে। ইয়াৰ ফলত সোৱাদৰ লগত অভ্যস্ত হ’ব। এই অভিযোজন প্ৰক্ৰিয়াৰ পিছতহে ব্ৰাছ ব্যৱহাৰ আৰম্ভ কৰক।

ইয়াত ইতিবাচক শক্তিবৰ্ধকেও কাম কৰে: ব্ৰাছ কৰাৰ আগতে, ব্ৰাছ কৰাৰ সময়ত আৰু পিছত মেকুৰীক মৰম বা চিকিৎসা দিয়ক। প্ৰথমতে বিড়ালৰ পোৱালিটোৱে অদ্ভুত হোৱাটো সাধাৰণ কথা, কিন্তু সময়ৰ লগে লগে সি ব্ৰাছ কৰা কামটো কৰিবলৈ দিব। যদি তেওঁ স্বেচ্ছাই আপোনাক অনুমতি দিয়ে, তেন্তে আপোনাৰ মেকুৰীৰ দাঁত দৈনিক ব্ৰাছ কৰক। কিন্তু যদিহে এই প্ৰক্ৰিয়াটো তেওঁৰ বাবে অত্যন্ত মানসিক চাপৰ সৃষ্টি কৰে তেন্তে দুদিনৰ মূৰে মূৰে বা দুদিনৰ মূৰে মূৰে এবাৰ ব্ৰাছ কৰিব পাৰি।