প্ৰতিজন অভিভাৱকে মেকুৰীটোৰ স্বাস্থ্যৰ প্ৰতি চিন্তিত। বহুতে গুণগত খাদ্যত বিনিয়োগ কৰি সদায় বিড়ালৰ পোৱালিক দিব পৰাকৈ উত্তম খাদ্য বিচাৰি উলিওৱাটো কোনো আচৰিত কথা নহয়। কিন্তু এনে লাগে যেন কেতিয়াবা নিজৰ হাতত উত্তম খাদ্য থাকিলেও মেকুৰীয়ে খাদ্যৰ বাবে আন পোহনীয়া জন্তু বিচাৰিবলৈ জোৰ দিয়ে। তেঁতেলী, নিগনি আনকি চৰাইবোৰেও শেষত চিকাৰ কৰা মেকুৰী এটাৰ হাতত ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়। কিন্তু কিয় এনেকুৱা হয়? এই আচৰণে বিড়ালৰ দৰে জীৱটোৰ ক্ষতি কৰিব পাৰেনে? মেকুৰীয়ে নিগনি, তেঁতেলী আৰু অন্যান্য জীৱ-জন্তু খোৱাৰ পৰা কেনেকৈ হাত সাৰিব পাৰি? বিষয়টোৰ মূল প্ৰশ্নবোৰৰ উত্তৰ দিবলৈ আমি আপোনালোকৰ বাবে এটা বিশেষ লেখা প্ৰস্তুত কৰিছো। তলত চাওক!

চিকাৰী মেকুৰী: বুজিব যে বিড়ালৰ পোৱালিবোৰে নিজৰ চিকাৰ কিয় চিকাৰ কৰে, যদিও সিহঁতক ভালদৰে খুৱাই দিয়া হয়

প্ৰতিটো মেকুৰীৰ ব্যক্তিত্ব বহু পৰিমাণে ভিন্ন হ'ব পাৰে। কিছুমান বেছি এলেহুৱা, আন কিছুমান বেছি সক্ৰিয়। কিন্তু সকলো বিড়ালৰ বাবে এটা বৈশিষ্ট্য সাধাৰণ: ইহঁতৰ প্ৰবৃত্তি। এই প্ৰাণীবোৰ বছৰ বছৰ ধৰি পোহনীয়া কৰি ৰখা হ'লেও ইহঁতৰ প্ৰবৃত্তিই সদায় জোৰেৰে কথা কয়, যাৰ বাবে কিছুমান মেকুৰীৰ আচৰণে আমাৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰে, যেনে ভূখণ্ড চিহ্নিত কৰিবলৈ আৰু নখ চোকা কৰিবলৈ মল লুকুৱাই ৰখা বা বস্তু খোঁচৰাৰ অভ্যাস ০>এই ৰীতি-নীতিৰ ভিতৰত চিকাৰ কৰা মেকুৰীৰ প্ৰথাক আওকাণ কৰিব নোৱাৰি, যিটো হ’ল যেতিয়া জন্তুটোৰ চিকাৰৰ পিছত দৌৰাৰ অভ্যাস থাকে। কিন্তু, বহুতে ভবাৰ বিপৰীতে,ইয়াৰ লগত ভোক বা তেওঁলোকৰ খাদ্যৰ কোনো সম্পৰ্ক নাই। আনকি ভালদৰে খুৱাই দিয়া মেকুৰীবোৰেও চিকাৰীৰ দৰে আচৰণ কৰিব পাৰে কাৰণ ই ইহঁতৰ বাবে সম্পূৰ্ণ স্বাভাৱিক আৰু ইহঁতৰ প্ৰবৃত্তিৰ অংশ। ইমানেই যে বেছিভাগ সময়তে এই জীৱ-জন্তুবোৰে জীৱ-জন্তুবোৰকো হত্যা নকৰে: ইহঁতে কেৱল চিকাৰ খেদি খেদি ভাল পায় আৰু কোনে ক্ষমতাত আছে সেইটো দেখুৱাই ভাল পায়।

মেকুৰী খোৱা এন্দুৰ, তেঁতেলী আৰু অন্যান্য প্ৰাণীয়ে পোহনীয়া জন্তুৰ স্বাস্থ্যৰ ক্ষতি কৰিব পাৰে

যদিও ই বিশুদ্ধ প্ৰবৃত্তিগত, মেকুৰীয়ে চৰাই, তেঁতেলী, এন্দুৰ আৰু অন্যান্য জীৱ-জন্তু খালে এই আচৰণ সমস্যাজনক হৈ পৰিব পাৰে। মনত ৰাখিব লাগিব যে পোহনীয়া বিড়ালৰ পোৱালিৰ বন্য বিড়ালতকৈ অধিক ভংগুৰ জীৱ থাকে, আৰু যেতিয়া তেওঁলোকৰ খাদ্যৰ পৰা সাৰি যোৱা কিবা এটা খালে শেষত ইয়াৰ ক্ষতি হ’ব পাৰে। নিগনি, তেঁতেলী আৰু পোক-পৰুৱাত হাজাৰ হাজাৰ বেক্টেৰিয়া, ভাইৰাছ আৰু অন্যান্য পৰজীৱী থাকিব পাৰে যিয়ে পাছলৈ মেকুৰীটোৰ বাবে বিভিন্ন স্বাস্থ্যজনিত সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে, যেনে গেষ্ট্ৰাইটিছৰ সংক্ৰমণ। গতিকে চিকাৰটোৱেই বিপদ নহয়, জীৱ-জন্তুবোৰ গ্ৰহণ কৰাৰ সম্ভাৱনাহে বিপদৰ সৃষ্টি কৰে।

আপোনাৰ মেকুৰীটোৱে তেঁতেলী আৰু অন্যান্য পোক-পৰুৱা খোৱাৰ পৰা কেনেকৈ প্ৰতিৰোধ কৰিব পাৰি শিকিব

যদি আপোনাৰ মেকুৰীয়ে তেঁতেলী খায় , পোক-পৰুৱা আৰু অন্যান্য জীৱ-জন্তুৰ বাবে এই অভ্যাসটো কাটি জন্তুটোৰ চিকাৰৰ প্ৰবৃত্তিক আন বস্তুলৈ পুনৰ নিৰ্দেশিত কৰাটোৱেই আদৰ্শ। ইয়াৰ বাবে এটা ভাল উপায় হ’ল নিৰ্মিত খেলনাত বিনিয়োগ কৰামেকুৰীৰ চিকাৰী আৰু জ্ঞানমূলক দিশক উদ্দীপিত কৰিবলৈ, যেনে উইণ্ড-আপ মাউছ, লেজাৰ আৰু পাখিৰ লাখুটি। এইবোৰ আনুষংগিক বস্তু যিয়ে লোমশক সঠিক পৰিমাণে আমোদ দিয়ে আৰু বিচলিত কৰে, যাতে আপোনাৰ চাৰি ভৰিৰ বন্ধুৱে প্ৰকৃত জীৱ-জন্তু চিকাৰ কৰি নিজৰ প্ৰবৃত্তি পূৰণ কৰাৰ প্ৰয়োজন নাথাকে। কিন্তু মনোযোগ: পোহনীয়া জন্তুটোৰ সৈতে হোৱা পাৰস্পৰিক ক্ৰিয়া-কলাপ আৰু খেলবোৰ অত্যাধুনিক কৰি ৰখাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ, কাৰণ খেলনাবোৰ কিনি থিয় হৈ থাকিলে ইয়াৰ কোনো উপকাৰ নহ’ব। মেকুৰীটোক সঘনাই উদ্দীপকৰ প্ৰয়োজন হয়, আৰু টিউটৰে ইয়াত অংশগ্ৰহণ কৰিব লাগিব, খেলনাবোৰৰ বাবে “চিকাৰ”ৰ ভূমিকা পালন কৰিব লাগিব।